Arthur Ruppin

---

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Artur Ruppin przyszedł na świat w 1876 roku w Rawiczu, który znajdował się wówczas w granicach Cesarstwa Niemieckiego, obecnie Polski. Pochodził z rodziny żydowskiej, która posiadała tradycyjne wartości. Był najstarszym synem Izaaka Alberta i Sycylii z domu Burke. Młodość wspominał jako czas radosny, jednakże los nie oszczędził jego rodzinie, gdyż po bankructwie ojca, stali się zależni od wsparcia ze strony dalszych krewnych. W 1886 roku zdecydowali się na przeprowadzkę do Magdeburga, gdzie Artur rozpoczął naukę w szkole protestanckiej, co umożliwiło mu zaznajomienie się z kulturą niemiecką. Wykazywał się znakomitymi wynikami w nauce, a jego zaawansowanie było na tyle imponujące, że w wieku 12 lat zdążył przeczytać dorobek literacki wielkich autorów, takich jak Johann Wolfgang von Goethe oraz Friedrich Schiller, a nawet zapamiętał niektóre z ich tekstów. Jego ambitnym marzeniem było zostać poetą w niemieckim duchu.

Praca zawodowa i nauka

W 1891 roku z powodu trudnej sytuacji finansowej rodziny musiał zrezygnować z dalszej nauki. Poświęcił się pracy, jako praktykant w firmie żydowskiego sąsiada. Dzięki swojej determinacji oraz pracowitości zdobył uznanie i szybko awansował na stanowisko dyrektora handlowego w zaledwie 17. roku życia. Tak młody pracownik miał okazję uczestniczyć w kluczowych negocjacjach oraz transakcjach, które w normalnych okolicznościach byłyby zarezerwowane dla wyższej kadry kierowniczej. Poza pracą, zdołał ukończyć gimnazjum, a także rozwijać swoje pasje sportowe, takie jak pływanie, gimnastyka oraz taniec. Ruppin zaczął studiować na Uniwersytecie w Magdeburgu w 1896 roku. W 1899 roku przeniósł się na Uniwersytet Berliński, gdzie zgłębiał zagadnienia prawa oraz ekonomii. Po pierwszym semestrze zdecydował się na formę nauki korespondencyjnej, co pozwoliło mu na elastyczne podejście do edukacji. W 1902 roku uzyskał tytuł doktora ekonomii politycznej.

Podczas studiów, jeden z profesorów namówił go do uczestnictwa w konkursie, w którym miał napisać pracę o eugenice. Ruppin stworzył artykuł zatytułowany „Darwinizm a nauki społeczne”, który zajął drugie miejsce w tej rywalizacji. Wygrana w wysokości 6000 marek przeznaczył dla swojego rodzeństwa na rozpoczęcie działalności gospodarczej. To osiągnięcie otworzyło mu drzwi do niemieckiego społeczeństwa naukowego oraz spowodowało, że jego pisma o eugenice zaczęły cieszyć się dużym zainteresowaniem. W latach 1902-1907 pracował jako prawnik, doświadczając dramatycznego wzrostu antysemityzmu, co zmusiło go do refleksji nad przyszłością Żydów w Niemczech. Już w 1902 roku opublikował artykuł dotyczący demografii Żydów, który trafił do czasopisma naukowego. W roku 1903 odwiedził Galicję, zbierając dane o tamtejszych społecznościach żydowskich. W 1904 roku osiedlił się w Berlinie i rozpoczął współpracę w Żydowskim Instytucie Statystycznym, powołanym przez Alfreda Nossiga, wkrótce zostając jego dyrektorem. Jego badania nad współczesnymi Żydami przyniosły mu ogromne uznanie w środowisku akademickim, a jego innowacyjne podejście sprawiło, że zyskał miano „ojca żydowskiej socjologii”.

Działalność syjonistyczna

Ruppin zaangażował się w ruch syjonistyczny podczas Siódmego Kongresu Syjonistycznego w Bazylei w 1905 roku, kiedy to przystąpił do Światowej Organizacji Syjonistycznej. W początkowych latach swojej działalności zasiadał w podkomisji gospodarczej, a w 1906 roku w dziale prawnym. W kolejnych latach, w 1907 roku, został wysłany przez Dawida Wolffsohna do Ziemi Izraela, aby rozpatrzyć możliwości rozwoju osadnictwa żydowskiego w Palestynie. Przedstawił rekomendacje dotyczące zakupu ziemi w Palestynie, składając szczegółowe sprawozdanie, w którym podkreślał znaczenie rozwoju osadnictwa w Galilei i na równinie nadmorskiej. W tym samym roku Otto Warburg nominował Ruppina na dyrektora Przedsiębiorstwa Ziemi Izraela z siedzibą w Jafie. Po przybyciu do Jafy, Ruppin zajął się zarządzaniem projektami osadniczymi, jednak niebawem napotkał trudności finansowe, ponieważ budżet na działalność rozwojową został wstrzymany przez Komitet Wykonawczy Światowej Organizacji Syjonistycznej. W rezultacie Warburg pokrywał pensję Ruppina z własnych środków. Na tym tle wystąpił konflikt pomiędzy Warburgiem a Wolffsohnem, a zatrzymane wynagrodzenia dla Ruppina i jego asystenta trafiły pod obrady Komitetu Wykonawczego. Ostatecznie podjęto decyzję o wsparciu dalszych działań Ruppina, co było wyrazem pragmatycznego podejścia do syjonizmu.W 1909 roku, wspólnie z Warburgiem, założył spółkę zajmującą się kupnem ziemi w Palestynie. Ruppin ściśle współpracował z Żydowskim Funduszem Narodowym, by kupować ziemię i zapobiegać spekulacji jej cenami. Głównym celem Ruppina stało się stworzenie niezależnej żydowskiej bazy, która miałaby funkcjonować niezależnie od arabskich władz. Był zwolennikiem budowy żydowskiego miasta Tel Awiw z własnym portem, angażując się w edukację i rozwój, zakładając między innymi Gimnazjum Herzlija. Krótkofalowe i zdecydowane podejścia Ruppina spotykały się jednak z nieprzychylnymi opiniami krytyków, którzy zarzucali mu, że preferuje szybkość kosztem jakości. Mimo to, poprzez swoją działalność, Ruppin odegrał fundamentalną rolę w kształtowaniu osadnictwa żydowskiego w Palestynie, zmieniając strukturę kolonii, które wcześniej były podzielone na sąsiadujące bogate plantacje i ubogich pracowników – na kolektywne spółdzielnie rolnicze – kibuce i moszawy, które stanowiły fundament przyszłego państwa żydowskiego. Dzięki Ruppinowi udało się założyć wiele osad, takich jak Ilanijja, Deganja Alef, Kewucat Kinneret oraz Merchawja, a jego aktywność ywpłynęła na rozwój drugiej aliji w latach 1904-1913.

W 1925 roku był jednym z założycieli Brit Szalom, organizacji promującej dwupaństwowe rozwiązanie dla Palestyny, jednak po zamieszkach w 1929 roku odszedł z tej grupy, uznając, że jedynym realnym rozwiązaniem jest ustanowienie niezależnego państwa żydowskiego. Uważał, że rozwój osadnictwa oraz kolonizacja Palestyny powinny stać się kluczowymi przedmiotami działań. W 1926 roku objął posadę na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie, gdzie stworzył Wydział Socjologii, który później uhonorowano jego imieniem. Pełnił również funkcję dyrektora Agencji Żydowskiej w latach 1933-1935. W 1934 roku zrealizował swoje najważniejsze dzieło „Żydzi w nowoczesnym świecie”. Ostatecznie Ruppin zmarł 1 stycznia 1943 roku w Jerozolimie i został pochowany w kibucu Deganja Alef.

Znaczenie

Arthur Ruppin odegrał kluczową rolę w historii ruchu syjonistycznego, znacząco przyczyniając się do jego rozwoju i praktycznej realizacji idei osadniczej. Uznawany jest często za „ojca syjonistycznego osadnictwa”, co podkreśla jego wpływ na kształtowanie tej ideologii.

Jego osiągnięcia zostały uwiecznione poprzez nadanie nazwy kibucowi Kefar Ruppin, który jest dowodem na jego dziedzictwo i wpływ w tej dziedzinie.

Publikacje

Arthur Ruppin, znany z zaangażowania w rozwój społeczności żydowskiej w Palestynie, pozostawił po sobie szereg znaczących publikacji. Wśród nich można wyróżnić następujące tytuły:

• Three Decades in Palestine, 1936, brak numerów stron w książce,
• Jewish Fate and Future, 1940, brak numerów stron w książce,
• My Life and Work, 1968, brak numerów stron w książce.

---

Oceń: Arthur Ruppin

---