Gottlob Siegemund Knoefvel

---

Życiorys

Gottlob Siegemund Knoefvel był synem znakomitego niemieckiego malarza Karla Siegismunda. W okresie od 1776 do 1793 roku prowadził własną pracownię artystyczną we Wrocławiu, gdzie tworzył wiele dzieł, które nawiązywały do kultury i historii regionu. Jego malarskie interpretacje postaci pochodziły zarówno ze Śląska, jak i z Wielkopolski.

Wśród wielu jego znakomitych prac wyróżniają się całopostaciowe portrety właścicieli Rawicza. Wśród nich znajdziemy dzieła przedstawiające kasztelana gnieźnieńskiego Adama Olbrachta Przyjemskiego, datowanego na lata 1590–1644, oraz Jana Nepomucena Mycielskiego, żyjącego w latach 1736–1805, który był zarówno założycielem miasta, jak i starostą ośnickim. Oprócz nich, Knoefvel namalował portrety Stanisława Kazimierza Kretkowskiego (1671–1704) oraz Katarzyny Agnieszki Ludwiki z Sapiehów Sapiehowej, której portret datowany jest na 1718–1779. Zarówno te, jak i inne jego prace, znajdują się obecnie w rawickim ratuszu, stanowiąc cenny element lokalnego dziedzictwa kulturowego.

Artysta miał także klientów poza granicami Wrocławia. W 1786 roku stworzył między innymi portret Ferdinanda Angerera w Wiedniu. Ponadto, w 1800 roku, jego pracy pt. Kolumna ku czci Fryderyka Wielkiego została przesłana do Akademii Berlińskiej, co potwierdza jego uznanie w kręgach artystycznych tamtych czasów.

Dodatkowo, Knoefvel był aktywnym członkiem wrocławskiego towarzystwa kulturalnego Schwägerei, gdzie w jego siedzibie namalował miniaturowe portrety swoich współczesnych oraz obraz przedstawiający scenę z próby koncertu, co świadczy o jego zaangażowaniu w życie artystyczne i kulturalne miasta.

Warto również zauważyć, że w jego pracowni, w latach 1790–1793, kształcił się młody artysta Carl Arlt, co podkreśla wpływ Knoefvela na rozwój przyszłych pokoleń malarzy.

Twórczość

Knoefvel, znany przede wszystkim ze swoich portretów, zarówno indywidualnych, jak i grupowych, często tworzył również dzieła o tematyce religijnej oraz pejzaże rodzajowe. W 1770 roku jego rysunek zatytułowany Wypędzenie Minerwy został umieszczony w sztambuchu J.E. Henischa, co dowodzi uznania jego talentu w ówczesnych kręgach artystycznych. Artysta eksperymentował z dotychczas mało popularną wówczas techniką enkaustyki, czyli malowaniem woskiem.

Wśród jego najbardziej rozpoznawalnych dzieł znajdują się:

• Portret Katarzyny Agnieszki Ludwiki z Sapiehów Sapieżyny z 1762 roku, ratusz w Rawiczu,
• Portret Adama Olbrachta Przyjemskiego z 1780 roku, ratusz w Rawiczu,
• Portret Jana Nepomucena Mycielskiego z 1780 roku, ratusz w Rawiczu,
• Portret Stanisława Kretkowskiego z 1780 roku, ratusz w Rawiczu,
• Portret Ferdynanda Angerera z 1786 roku, Wiedeń,
• Kolumna ku czci Fryderyka Wielkiego z 1800 roku, Berlin-Charlottenburg,
• Wizerunki chłopców z 1793 roku, dawniej w Schlesisches Museum für Kunstgewerbe und Altertümer, Breslau (Wrocław),
• Portret C.A. Rotha z 1772 roku, olej na blasze miedzianej, 42 × 35,6 cm, Muzeum Narodowe we Wrocławiu,
• Portret żony C.A. Rotha – pendant dla portretu C.A. Rotha, z 1772 roku, olej na blasze miedzianej, 41,9 × 35,5 cm Muzeum Narodowe we Wrocławiu,
• Portret Johanna Tobiasa Volckmana z 1780 roku, 101 × 78 cm Muzeum Narodowe we Wrocławiu.

Te prace odzwierciedlają nie tylko umiejętności artysty, ale również różnorodność jego twórczości, która bezpośrednio wpłynęła na polski rynek sztuki tego okresu.

---

Oceń: Gottlob Siegemund Knoefvel

---